Page 12 - Polska_na_Zdrowie

m.in., że Judyta, żona Władysława Hermana, korzystała ze chorobach. Prowadził szeroką praktykę lekarską w swojej
źródeł leczniczych w miejscowości Inowłódz nad Pilicą, wsi Worishofen. Koncepcję i własne doświadczenia opisał
lecząc się z powodu braku potomstwa. Niebawem urodził w podręcznikach. Do dziś na całym świecie, a zwłaszcza
się syn – Bolesław Krzywousty. Królowa Jadwiga leczyła w Niemczech, mają one swoich kontynuatorów.
się prawdopodobnie w Busku. Królowa Marysieńka So-
bieska wielokrotnie wyjeżdżała do Cieplic (1687 r.), a król
Jan Zygmunt przeprowadzał kuracje w Dusznikach w 1669
roku. Z kolei król Zygmunt Stary w 1629 roku leczył się
w Franciszkowych Łaźniach, zaś Zygmunt August w 1705
roku i kilkakrotnie później przebywał w Karlowych Varach.
Znany jest też opis wspaniałego wjazdu księżnej Izabeli
Czartoryskiej do Cieplic w 1817 roku. Z leczenia uzdrowi-
skowego korzystało też wielu sławnych polityków, pisarzy,
poetów i muzyków. Goethe leczył się w Lądku w 1799
roku, Chopin w Dusznikach w 1826 roku, a Paderewski
w Nałęczowie w 1882 roku. Prus tak ukochał Nałęczów,
że odwiedzał go kilkanaście razy.
Wspomnieć należy także wybitnych uczonych, którzy
tworzyli podstawy balneologii polskiej. Pierwszą znaną
rozprawą o wodolecznictwie jest traktat napisany przez
Marcina Miechowa w 1522 roku. W 1555 roku dr Józef
Struś z Poznania ogłosił sławną pracę omawiająca wpływ
kąpieli na zachowanie się tętna. W 1578 roku ukazało się
w Krakowie pierwsze dzieło w języku polskim o wodach
mineralnych pt. „Cieplice”, napisane przez Wojciecha
Oczko. Stąd też Oczko uważany jest za ojca balneologów
polskich. W 1617 roku ukazało się drugie dzieło w języku
polskim – Erazma Syksta o lecznictwie uzdrowiskowym.
Dla balneologii polskiej, a szczególnie dla Krynicy, zasłużył
się dr Dietl, który wydał monografię o Krynicy.
Wśród twórców polskiej balneologii było wielu profe-
sorów i doktorów. Wystarczy wspomnieć choćby: Zenona
i Zbigniewa Orłowskich, J. Rogoskiego, J. Konarską czy
dr. J. Żniniewicza. Szczególną zasługę dla odtworzenia
polskiej balneologii po wojnie ma prof. J. Jankowiak,
twórca Instytutu Balneoklimatologicznego, redaktor
wielu podręczników i nauczyciel wielu pracujących do
dzisiaj w dziedzinie uczniów – pracowników i lekarzy.

Balneologia to podstawa
Na rozwój balneologii polskiej miało wpływ także wielu
znanych, światowej sławy balneologów obcego po-
chodzenia. Należy tu wymienić lekarza niemieckiego,
działającego w Poznaniu Wincentego Priessnitza, który
wynalazł natrysk. Od jego nazwiska pochodzi termin
„prysznic”. Metodę Priessnitza znacznie ulepszył i na-
dał jej cechy zbliżone do naukowych Sebastian Kneipp
(1821-1897). Jako student zapadł na ciężką chorobę płuc,
prawdopodobnie na gruźlicę. Kneipp nie załamał się
po wpływem strasznej prognozy oficjalnej medycyny,
ale sam zaczął leczyć się wodą. Codziennie na krótko
zanurzał się w lodowatej wodzie i następnie rozgrze-
wała, gimnastykując. To postawiło go na nogi. Odtąd
pastor Kneipp oddał się całkowicie studium działania fot. Fotopolska.eu
wody na organizm. Na podstawie własnych doświadczeń
opracował system postępowania leczniczego w różnych

12 www.SPAeden.pl Polska na Zdrowie 13

10-13_REDAKCYJNY_Historia_KS.indd 12 2018-12-13 19:35:08