MIODOWE MIESIĄCE

Jak osłodzić sobie chłodne miesiące? Najlepiej miodem – oczywiście polskim, bo najlepszy. Wszak miód jest jednym z najdoskonalszych produktów wytwarzanych przez samą naturę.

Tekst: Sylwia Zagórska

Nasze babcie radziły, by na przeziębienie pić herbatę lub mleko z miodem. Miały rację? Tak, ale pod warunkiem, że niezbyt gorące, bo gdy miód podgrzejemy do temperatury wyższej niż 40^OC, straci swą moc, stając się bezwartościową mieszaniną cukrów. Warto też pamiętać, że choć dzięki bogatej zawartości witamin, enzymów i mikroelementów miód doskonale wspomaga leczenie górnych dróg oddechowych, to jednak nie zastąpi leków.

Regularne spożywanie miodu, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, podnosi odporność organizmu, obniża napięcie nerwowe, uspokaja, wzmaga pracę umysłu, zwalcza bóle migrenowe głowy i  chroni przed stresem – jest więc doskonałe dla nerwusów, a przy tym znacznie zdrowsze od tabletek uspokajających czy suplementów diety. Na miód powinni jednak uważać alergicy. Powstaje z pyłków kwiatowych, jest więc alergenem i może uczulać.

 
KTÓRY MIÓD JEST NAJLEPSZY?

Odpowiedź jest dosyć banalna – ten, który nam najbardziej smakuje i chętnie go spożywamy, bo najważniejsze jest to, żeby go używać.

Do najpopularniejszych gatunków miodu należą:

- miód akacjowy – w postaci skrystalizowanej jest biały lub kremowy, ma zapach akacjowy i trochę łagodny smak. Wspomaga leczenie układu pokarmowego i infekcji dróg moczowych.

- miód wielokwiatowy – jego smak, barwa i walory zdrowotne zależą od gatunków roślin oblatywanych przez produkujące go pszczoły. Polecany przy alergiach na pyłki i leczeniu anemii.

- miód lipowy – niezwykle cenny, bo trudny do uzyskania. Najczęściej stosowany przy wspomaganiu leczenia objawów grypy i przeziębień, zwłaszcza przy wysokiej gorączce – ma bowiem działanie napotne.

- miódrzepakowy – doskonały przy problemach z sercem, wątrobą i górnymi drogami oddechowymi. Wskazany przy długotrwałej pracy fizycznej, bądź umysłowej.

- miód spadziowy – ze spadzi iglastej jest ciemnobrązowy, z odcieniem szarym lub zielonkawym. Uzyskuje się go z soków drzew iglastych. Działa przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie.

- miód wrzosowy – ma kolor brunatny i ostry gorzkawy smak. Reguluje procesy trawienne, łagodzi stany zapalne jelit.

- miód gryczany – kolor bursztynowy do ciemnobrązowego. Zawiera dużo magnezu i witamin. Stosowany w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, a także po złamaniach.


PRACOWITY, JAK PSZCZÓŁKA
Jedna pszczoła przez całe swoje niezbyt długie życie jest w stanie wyprodukować jedną łyżeczkę miodu. Kilogramowy słoik to około 4 miliony pszczelich przelotów między kwiatem, a plastrem miodu.
Miód pojawił się na kuli ziemskiej wraz z pszczołami, czyli jakieś 40 mln lat temu. Już w epoce kamienia był dla człowieka ważnym pokarmem. W starożytności poznano  jego lecznicze właściwości. Ojciec medycyny, Hipokrates, zalecał stosowanie wewnętrzne i zewnętrzne – podczas gorączki, leczenia ran, jako środek dietetyczny i kosmetyczny.